سیگارت را قدم می زنم

این منم   که در فنجان قهوه ات   ماه چشمان‌ات را بغل کرده‌ام.  در متروهای بی خیابان مرا بنوش این‌روزها نه فوتبال نه سیاست بدون چشم‌های تو طعم سیگار بهمن و کافه‌های تهران را نمی‌دهد مادرانی که پسران‌شان  ندای خیابان شد تیتر روزنامه‌نگاران بی روزنامه شدند بچه که بودم استخوان‌ام از پوست دستم بیرون آمد سفر...

» ادامه مطلب