ترجمه ازکوردی
 |
| تصویری از شهاب به روایت نقاش اثر:میم - نون نقاش کورد |
فردا را تابلویی نسازیم
ببخشیمش در طلایی یک کاغذ
برای عشقی نامعلوم
یا دختری
****
_ اشکال ندارد این شعر را هم ..
بنویسیم_
می دانم غروباغروب
روباه ها و سوسک ها
نمی گذارند خوابی به رنگ انسان ببینم
اشکال ندارم
گلم
راضی به دیدن دفتر سپیدم کی نشده ای؟
***
نمی دانید
نمی گذارد
تابستان روباهان گر
بنویسدم پاییزانه
زندگی جوانی
کدام زندگی
گلم
درازتر از هر ماشینی
برخیابان های تلخ وتار این شهر
غریبه
پیموده شده‌ام
دست نمی‌دهد
تیرچراغ برقی با گل های بنفشه
عاشقی دلم را زیر آن بنویسم
٭٭٭
بس است
تا به کی
بوی گند خیانت نکشدم
کثیفی آزادی سرزمینی را گم می کنم
در مقابل چشمان دفتری
که دزیده شد
یا سوخته
بدون شعر
٭٭٭
عاشقی هنوز سرشار لذت است و
اگر چه
دختری زرد قامت
نمی یابدم
دود این سیگار هم کفاف بی آیینه ای
اتاقم را نمی دهد و
آزادی هم همچنان آخرین سرود است...!
٭٭٭
چون روباه در کوچه های "قهوه" ای
عشقم
خواهد سوخت
خیانت
آخرش
خیانت
آخرش
شب هایم طولانی تر از پرسه هایم
عاشقیم بزرگ تر از کوچه های "قهوه" ای با کلاغ گریسته ام
٭٭٭
اگر چه 25 عمر جوانیم
بدون آن که مزار مادرم را بدانم
نمرده ام!!؟؟
عاشقم؟؟!!
اگرچه اقاقیای حیاط مان
بعد از من
در جامی نفت عاشق شد..
گریه کنم؟؟!
_به من چه آزادی_
٭٭٭
این اتاق تنگ است و بی چراغ
با این همه اما
من باید فردا جواب پرسش های نامعلوم
گم ام کند.....
٭٭٭
خستگی این زخم را
در کدام یک از کتاب های چیده شده درکنارم
گریه کنم
این آیینه ی "قهوه" ای قاب را
از صورتم بر دارید
تا نفرت روباهان
در سرگردانی بادی
گم نشویم
٭٭٭
خدا جان
هستی ات
گم شدنم را کافی نیست
وگرنه
به من چه آزادی؟؟!!
سرزمین؟؟!!
اگر در آن نبینم دختری زد قامت
خیابان
شاعری دیوانه
هزار بار گم می شوم
با این همه هنوز من ام نشانی برادری
سنگ قامت
با این همه چهارپاره شدن یک سرزمین را در دلم
هنوز جرم می دانند
_ عزیزم از لج آن ها هم که شده بیا نمیریم_
٭٭٭
این همه خیابان و عجله برای چه؟
این همه جوانی و آوازهای بی هوده
.. خواهرم می گوید:
برادرم بترس
نترسیدن پدرم را فراموش زندگی کرد
بترسیدم و نمی ترسم
آزادی هنوز لذت بخش است و
عاشقی نیز
همچون خدا یا سرزمین!
٭٭٭
نمی میرم
اگر این اتاقک های تنگ بی پنجره
بگذارندم
نمی میرم
به کوچه ای خاکستری قناعت می کنم
یک دف عرفان مرا کافی است
طریقت ! یعنی غمگینی آوازی
در چروک بنفشه ای کوچه ای
در غربت و پهناوری شهر
اشکال ندارد
بگذار عشق
کنار تیرهای چراغ برق این کوچه
نظر سوی ما نگرداند
نمی میرم
برایم همین کافی است
همین که تنهاییم در خیسی چشم هایت خیس بخورد
حتا اگر تنها خاطره ای انار کال‌ات
کنار کتابخانه ام جا مانده باشد....
نمی میرم ای رفیق پلنگ و اسب و ماه
نمی میرم
ای رفیق
ماهی کوچک و تنگ بلور و کوچه های جوانی
نماز و سیاست
آه که رهایم نمی کنند
این روباه ها و سوسک های کابوس هایم!
٭٭٭
آیینه و
پاکتی سیگار است... و
پاکتی سیگار است... و
مادرم هم... که هی می میرد...!
که گفته ایم
فلسفه ، هنر و
زیبایی ....
_ مادرم چرا می مرد؟_
این همه دیوار چرا از من بلند تر است و
از دلم تنگ تر
_ ای زمین چرا این قدر سردم است؟_
٭٭٭
دریاچه و باران را هم می شناسم
دختری هم که کلاغ را دوست می دارد
شعری از
من را برایش دزیده ام!
من را برایش دزیده ام!
٭٭٭
عقربه های کج
به فردا هم نرسند
فردا از لج شماهم که شده
عاشقم!
فردا خیابان های سیاه را
از آن رو فرش کنید
شاید بتوانم حقیقت را
در گام های سکته زده‌ام تغییر دهم
چقدر ابری و طوفانی است این اتاق
حسرت‌ام آن قدر بزرگ است
که جایی برای نمازی نیست که بگذارم
از له شدگی این همه اندیشه هم نه خسته ام...!؟
آسمان شهرتان کثیف است گلم
خوب به جرم آزادی کتکم نزنید
به گناه عاشقی هم مرا نکشید
فردا روزی است
صد روباه و هزار سوسک هم
در بغض و خیانت آرام نگیرند
اشکال ندارد
بگذار نمیرم!
به من چه
پوچی این همه کتاب و
که گفته ایم ننویسم
یا به من...
سجاده و باران و
دختری زرد و بی سرزمین
دریا و باد عاشق خودشان اند گلم
ها ! .. دریا
در صدایم خفه نشوی
دیگر چگونه عاشقی...؟؟!!
تماس با من
خوراک مطالب
فیس بوک من
0 comments:
ارسال یک نظر