۱۳۸۹ اردیبهشت ۲۷, دوشنبه

حقیقت دارد حبیب باید زنده بماند

درخبرهایی که به تایید نرسیده اما نویسندگان آن به شدت مصرند که خبر واقعی است و حقیقت دارد. آمده است. هنوز آثار ویرانگر ناشی از اعدام این 5 نفر را پشت سر نگذاشته ایم که خبر اعدام یکی دیگر از زندانیان سیاسی محکوم به اعدام به نام حبیب لطیفی برای تاریخ 17/3/1389 به دادگستری سنندج ابلاغ شده است.  این خبر چه صحت داشته باشد و چه نادرست، در این که اکنون 14 زندانی سیاسی  کورد و 6 زندانی دیگر در هیمن چند روزه به اعدام محکوم هستند، هیچ چیزی را تغییر نمی دهد. 
این تحلیل ساده و تاسف بار که حاکیت ابتدا در کوردستان دست به اعدام می زند و پس از آن در مرکز و تهران، تحلیلی بی پایه نیست. زیرا حداقل در وطل یک سال گذشته تجربه کردیم که ابتدا دو نفر از زندانیان سیاسی کورد به نام های « احسان فتاحیان» و فسیح یاسمنی»  اعدام شدند و بعد از آن دو زندانی سیاسی دیگر به نام های آرش رحمانی و محمد رضا  زمانی، در زندان های تهران اعدام شدند.
اکنون حاکمیت در 19 اردیبهشت ماه 5 زندانی سیاسی 1 زن و چهار کورد در بین آنان بودند را اعدام کرد. اگر چه در واکنشی غیر قابل پیش بینی این بار با خشم تمامی ایرانیان چه در داخل و خارج ،رو به رو شد و در خود کوردستان سنگین ترین جواب ممکن را از مردم دریافت کرد. اما دقیقا بعد از آن اعلام می کند که حکم اعدام 6 زندانی سیاسی دیگر تایید شده است. آن چه تا به امروز از این حاکمیت و به ویژه دولت نهم و دهم تجربه کرده ایم این بوده است، که این حاکمیت نه تنها از واکنش های مردم درس نمی گیرد بلکه متاسفانه با برخوردهای تند تری سعی در آن دارد موتور به راه انداخته ی خود را به قول مسول دولت نهم، با ترمز دور انداخته شده، در جاده های نمی دانم تا کجا هدایت کند.
متاسفم که باید بگویم بسیاری از ما با خبر مرگ بیشتر احساسات مان جریحه دار و تحریک می شود تا با خبر زندگی. متاسفم که باید بگویم هیچ کدام از ما با نامه های سرشار از عشق و زندگی فرزاد و نامه های سرشار از رنج و دردکشیدگی شیرین علم هولی، که  با  آن همه رنجی که برده بود هنوز از کیان و هویت خویش دفاع می کرد، تحریک نشدیم که چنان که در برابر اعدامشان همه ی سفارت خانه ی اش را در جهان به لرزه انداختیم، به لرزه بیاندازیم. متاسفم که باید بگویم  انگار حاکمیت از روش بازنده ی ما آگاه است و برای خودش چنین برنامه می ریزد که این ها که تا من اعدام نکنم واکنشی نشان نمی دهند  بعد از اعدام هم،  من که کارم را کرده ام حالا آن ها هی گلوی خود را پاره کنند. 
حال می خواهم بگویم قدر این همبستگی بی سابقه را بدانیم. حواسمان باشد که چند روز پیش در اهواز بسیاری از هم وطنان عرب مان به خاک و خون کشیدیند و ما صدای مان نیز در نیامد و اصلا خبر را پی گیری نکردیم.
همین امروز و از همین لحظه  اگر بر این باوریم که حق حیات اولین حق انسان است، پس اولین اولویت ما بگذار دفاع از اعدامی ها باشد و تمام برنامه ها و گزارش ها و نوشته ها و بلاگ ها و رسانه های مان را به جلو گیری از این اعدام ها اختصاص بدهیم.
در این میان ،اعلام خبر اجرایی شدن اعدام دوست و برادر ما حبیب نازنین بسیار دردناک است و نباید منتظر باشیم که حاکمیت با اجرای آن و درج خبرش در خبرگزاری فارس خبر را برای ما تایید نماید

0 comments:

ارسال یک نظر