خريد و فروش راي ملت با كدام مجوز؟

 

 

خريد و فروش راي ملت با كدام مجوز؟

1-در خبر ها خوانديم كه ظاهرا نماينده‌ي پارلماني دولت در مجلس شوراي اسلامي جناب آقاي عباسي تحت لواي كمك به مساجد حوزه‌هاي انتخابيه‌ي نمايندگان به آن‌ها چک‌های 5000000 تومانی  مي‌داده كه در برابر آن دو رسيد دريافت مي‌كرده و رسيد دومي مضمون‌اش پس گرفتن امضاي استيضاح كردان بوده است و بين او اصغر زارعي نماينده‌ي مجلس درگيري تا جايي بالا مي‌گيرد كه كار به برخورد فيزيكي هم مي‌كشد.

2-در شهرهاي كوچك معمولا هنگامه‌ي انتخابات كانديداهاي نمايندگي شهرستان‌ها در حوزه‌هاي انتخابيه‌شان از ماه‌ها قبل بساط و سفره‌ي شام و نهار پهن مي‌كنند و بسياري از مردم عادي نيازمند و غير نيازمند مدتي را خوش مي‌گذرانند تا بلكه اگر شده حتا فرد را قسم بدهند كه راي‌اش را به كانديدايي كه بساط شام و نهار گسترده‌است بدهند. اين‌گونه بسياري از اوقات و نه هميشه، سرنوشت دموكراسي را و ارزش رايي را كه يك انسان بابت تعيين سرنوشت خود وجامعه‌اش  به صندوق مي‌اندازد، يك شام يا نهار يا وعده‌ي وامي يا مقامي تعيين مي‌كند.البته همه هم اين را مي‌دانيم كه نماينده‌ي همان شهرستان ارزش راي و قيام و قعودش در پارلمان برابر با هر نماينده‌ي ديگري است

3-اما نمايندگان پارلمان كشور ايران يك نكته ي ساده را يا نمي‌دانند ويا از ياد برده‌اند كه هر راي و امضاي آنان هيچ تعلق مادي و معنوي به شخص آن‌ها ندارد بلكه آن‌ها همان‌طور كه از عنوان‌شان پيداست نماينده‌ي مردم‌اند كه به جاي مردم راي بدهند يا امضا كنند و امضا يا راي‌شان را نمي‌توانند تحت هر شرايطي خرج كنند يا پس بگيرند. از مال ملت مي‌خورند، از مال ملت وام 100ميليوني هم مي‌گيرند، ديگر حق ندارند كه راي مردم را به خريد و فروش بگذارند.متاسفانه مردم جانعه ي مارا هم چنان كرختي و سستي فرا گرفته كه ديگر حتا به تيترهاي چنين وقايع توهين آميزي هم ساعتي نمي‌انديشند

4-اما اصل موضوع كه مرا وادار به نوشتن اين مطلب نمود داستان همين قيمت راي است. اين‌كه مي‌گويند هر چيزي يك قيمتي دارد به نظر من درست است حد اقل در دنياي سياست كه مدام سياسيون در حال خريد و فروش موقعيت و مناسبت و فرصت از و به همديگر هستند مي‌تواند صدق كند. اما واقعا به چه قيمتي؟
گرچه نمايندگان پارلمان واكنش نشان داده‌اند و كار به دعوا هم كشيده اما واقعا نمايندگان نبايد از خودشان شرم‌گين باشند كه چگونه رفتار كرده‌اند كه  شاْن خود را پيش نمايندگان دولت چگونه پايين آورده‌اند كه براي پس گرفتن راي شان دولت تنها حاضر است پنج ميليون خرج كند.اما خودم جواب خودم را اين‌گونه مي‌دهم مگر اكثر نمايندگان پارلمان كشور ما براي نماينده‌شدن چه هزينه‌اي كرده‌اند كه اكنون نگران هزينه ي فروش راي يا امضاي‌شان باشند
راْيي كه با يك شام يا نهار از ملت خريده‌شود به 5000000 ميليون هم به راحتي به دولت فروخته مي‌شود