فردوسی پور بر گردن ما حق دارد

داستان حذف منتقد در ساختار سیاسی فرهنگی  جامعه ی ما داستان تازه ای نیست. حتا بسیاری از ما اگر تجربه ی کار گروهی و تشکیل انجمن و سازمان و.. هر کدام از اشکال سیستماتیک رفتار گروهی را نیز داشته باشیم قطعا تجاربی از حذف خود به خودی منتقد داشته و داریم چه این داستان بر سر خود ما آمده باشد و چه تصمیم به حذف کسی از گروهمان بوده باشد که بر این باور بوده باشیم نبودش راه را آسان تر می کند.نمونه ی بارزش حذف تدریجی اکبر گنجی توسط حلقه ی به نام اصلاح طلبان از حلقه ی خود بود. تا کار به جایی کشید که گوشه ی زندان و گوشه ی غربت را به حضور در جمعی که اگر خود یکی از پایه گذاران آن نبوده باشد از ارکان شکل گیری اش بوده است.

داستان حذف منتقد در ساختار سیاسی فرهنگی  جامعه ی ما داستان تازه ای نیست. حتا بسیاری از ما اگر تجربه ی کار گروهی و تشکیل انجمن و سازمان و.. هر کدام از اشکال سیستماتیک رفتار گروهی را نیز داشته باشیم قطعا تجاربی از حذف خود به خودی منتقد داشته و داریم چه این داستان بر سر خود ما آمده باشد و چه تصمیم به حذف کسی از گروهمان بوده باشد که بر این باور بوده باشیم نبودش راه را آسان تر می کند.نمونه ی بارزش حذف تدریجی اکبر گنجی توسط حلقه ی به نام اصلاح طلبان از حلقه ی خود بود. تا کار به جایی کشید که گوشه ی زندان و گوشه ی غربت را به حضور در جمعی که اگر خود یکی از پایه گذاران آن نبوده باشد از ارکان شکل گیری اش بوده است.

همیشه هم شاهد بوده ایم که این حذف ها اگر نفر حذف شده توانسته باشد گروهی از افراد همان گروه و حلقه سازمان را با خود همراه کند موجب انشعاب و تشکیل سازمان های موازی با اهداف یکسان شده است و اگر هم تنها مانده باشد موجب از دست رفتن یکی از نیروهای کارا و با تجربه در این گروه ها شده و یا کنج عزلت گزیده و یا به منتقدی رادیکال تبدیل شده که رو به روش های غیر مسالمت امیز و یا اپوزیسیونی آورده است.

اکنون و اما داستان من بر سر مجری موفق و کارا و اکنون با تجربه شده ای به نام «عادل» فردوسی پور است. راستش من آن یکی دو قسمتی را که منجر به این ماجرا شد ندیدم اما شرح وقایع را از افراد خانواده و دوستان و رسانه ها پی گیری کردم.اما مهم جزییات آن نیست بلکه مهم اصل ماجرا است. این که مثلا «کارمند گردانیده شده ی» جوانی به نام«آخوندی» که معلوم نیست طبق کدام مدرک کردانیزه شده ای و بر اساس کدام معیار و سابقه ی «محصولیت» یافته ای در این سن به مقام معاونت یکی از سازمان های عریض و طویل و تاثیرگزار کشوری با ۷۰میلیون جمعیت به نام سازمان تربیت بدنی رسیده است. می تواند خود را که سنش به احتمال قریب به یقین از انقلاب اسلامی هم کمتر است معیار نظام و انقلاب و ... بقیه قرار دهد و انتقادات مطرح شده به خود یا سازمان مربوطه را انتقاد به همه ی ارکان نظام بداند. از همین رو وبا همین استدلال به فکر حذف چنین شخص موفقی در عرصه ی تولید و اجرای برنامه های تلویزیونی در کل تاریخ صدا و سیمای ایران بیافتد. حتا کار را به جایی برسانند و از نفوزشان چنان استفاده کنند که از ارسال پیامک به برنامه نیز جلوگیری نمایند(اگر چه مخابرات توضیحی را در این زمینه ارائه نموده بود اما ما می دانیم و آن ها نیز از ما بهتر که داستان از چه قرار است).

در هر حال نمی خواهم که این یادداشت کوتاه از این بلند تر شود از آن جا که فوتبال بخشی از علایق اکثر مردم جامعه ی ماست و از آن جا که در این سالیان این فردوسی پور بوده که با برنامه های اش طعم شیرین تری به فوتبال,تماشای آن,اطلاعات فوتبال روز جهان و در کل لذت فوتبال ما افزوده است بدون هیچ شکی بر گردن همه ی آنانی که حتا یک برنامه ی ۹۰ را دیده اند حق دارد.

جدای از طعم شیرین فوتبال فردوسی پور و برنامه اش طعم انتقاد سازنده به مسولان کشور(حداقل در حوزه هایی که سیاسی نیست) مدیران روءسا و .. را نیز به ما چشانده است. تاکید وی بر برنامه ریزی علمی و مدیریت علمی و برجسته سازی برنامه های موفق و رسوا سازی ناتوانی های مدیریتی یا حتا مربیگری و.. را نیز به کارهای او بیافزایید.

به هر حال به پیشنهاد من اگر امشب باز هم فردوسی پور برنامه اجرا کرد که فابهالمراد و اگر نکرد و یا در برنامه اش و ارسال اس.ام.اس ها مشکلی پیش آمد. بینندگان می توانند با ارسال اس.ام.اس به سایر شماره هایی که در همان موقع توسط برنامه های دیگر سازمان صدا وسیما اعلام می شود راه را به اجرای برنامه های آن ها ببندند و با این کار اعتراض خود را به گوش متولیان امر برسانند تا این گونه مجبور شوند از ارسال اس.ام.اس ها جلوگیری نکنندو خواسته ی مردم را که حضور هم چنان فردوسی پور و برنامه ی ۹۰ با سیاق همیشگی اش هستند نه حتا برنامه ای مثل هفته گذشته سرد و بی روح و ترسیده.

راستی اگر نتوانیم از یک برنامه ی ساده ی ورزشی دفاع کنیم از چه چیزی می خواهیم دفاع کنیم